新成草阁称幽居,况有流泉溢暗渠。网客青虫能狎客,钩帘黄鸟解窥书。
南山扣角歌堪放,北阙悬珂梦已疏。独忆美人蓬岛隔,无由江海讯双鱼。
背樯灯色暗,宿客梦初成。半夜竹窗雨,满池荷叶声。
簟凉秋閤思,木落故山情。明发又愁起,桂花溪水清。
春姿暖气昏神沼,李树拳枝紫芽小。玉皇夜入未央宫,
长火千条照栖鸟。马过平桥通画堂,虎幡龙戟风飘扬。
帘间清唱报寒点,丙舍无人遗烬香。
龙砂铁马犯烟尘,迹近群鸥意倍亲。风卷蓬根屯戊己,
月移松影守庚申。韬钤岂足为经济,岩壑何尝是隐沦。
心许故人知此意,古来知者竟谁人。
秋水转庭柯,临池晚兴多。
禽闲栖缺岸,鱼戏动凉波。
露浥将衰柳,风欹欲败荷。
虽无江海思,咫尺得频过。
高斋(zhāi)每到思无穷,门巷玲珑野望通。
片雨(yǔ)隔村犹夕照,疏林映水已秋风。
药囊诗卷闲行后,香灺(xiè)灯光静坐中。
为问只今江海上,如君无事几人同?
每到好友唐叔良高雅的书斋,我就思绪无穷。书斋是如此的玲珑别致,旷野一览无余。
东边村落下了一场阵雨,仍然能看到西边村落那边的落日。
白日里背着药囊行医济世、手持诗书漫步,夜晚静坐于灯烛中看那灯火闪烁。
问这浮沉人世江湖,像唐兄你这样的无事之人又有几多?
高斋:高雅的书斋。常用作对他人屋舍的敬称:思无穷:思绪无穷春欲暮,思无穷,旧欢如梦中。玲珑:指物体精巧细致:结构玲珑|小巧玲珑。野望:眺望旷野。
片雨:阵雨:局部地区降落的雨。隔村:村落挨着村落。犹:仍然。疏林:稀疏的林木。疏林惠风;稀松的树林,柔和的风。
药囊:装药的囊袋。香灺:指香烛灯芯的余烬。
步虚声里碧云飞,佩玉珊珊谒紫微。月浸刚风鸾鹤过,仙都道士拜章归。
江村暝色渐凄迷。数点残鸦杂雁飞。
雁宿芦花鸦宿树,各分一半夕阳归。
清明时节已春深,白发萧疏忽满簪,
萍梗一生孤客恨,松楸千里故乡心。
浸花窗下分红影,插柳檐前借绿阴。
幸有故人同笑语,不妨沽酒共清吟。
世事惊心强自娱,萧条旅馆日提壶。尝言诸葛真名士,犹作高阳一酒徒。
座上何须分雅俗,杯中原不入荣枯。且须杖策舂陵去,王粲登楼赋有无?