腹怕饥兮身怕寒,空盂老衲每相关。满头霜露听鸡唱,一入空门不得閒。
将军原是汾阳族,而父当朝大都督。少年鼓箧武庠游,诸史群经靡不读。
晋人书法唐人诗,时亦钻研味膏馥。弯弧试剑早归衙,缙绅讲义多如簇。
京华数目小由基,调弧撚箭玄援哭。圣明宵旰念南畿,尺一龙章寄心腹。
蛇虎潜踪珑麦青,鲸鲵不惊海波绿。漕渠污漫输挽劳,萧何无谋刘晏促。
在廷万口借将军,共方提纲整条目。九重宠任今何隆,要为四海苍生福。
宣尼大训如日月,百姓足时君自足。伫看紫府报勋庸,玉陛前头秉钧轴。
金莲山上高明所,燕坐居肰见八荒。虎斗龙争俱寞寞,鸢飞鱼跃自洋洋。
汉唐事往江山在,濂洛人游草木香。唤起平生尘土梦,松风为我洗肝肠。
正月桃源路,东风雪后时。布帆冲宿雾,桂棹拂流澌。
鸭绿添溪涨,鹅黄上柳枝。壮游秦少府,错赋武陵诗。
一宵展足便江湖,能去能容两不孤。天子教人知友道,先生立节为贪夫。
钓丝袅袅其风在,物色寥寥此貌无。附义怀仁言已尽,菜乎使者亦何愚。
粉奁尘满砚池枯,且款清谈事酒壶。好客诸侯何处有,通财知己近时无。
芭蕉夜雪阑新兴,蛱蝶春风卷旧图。念我平生钓竿手,扁舟特为写江湖。
平生安老睡,此夜独何期。病枕风谁碍,疏棂叶放欺。
山留人愈静,月有句专奇。若许论更鼓,因知某亦知。
輶车入城府,不染市道尘。买山水部巷,石壁争嶙峋。
嘉果自四时,橘柚及枣榛。树木更茷骪,梅竹逾精神。
茆亭覆石上,风月为主宾。芸轩矮且陋,著书掩柴门。
褦襶非我朋,心知远见亲。神閒多暇日,棋局见本真。
虽居赤县会,每结青山云。鳞鳞十万家,刀锥忘夕昕。
兹山岂遥远,烟容自津津。四郊愿宁谧,永作草茅臣。
湖上兴不极,复治东山具。执策入治平,繁霜湿衣屦。
山僧不好客,高卧阖庭户。清商动木末,静听不知处。
遥看上方胜,子夜发襟素。情长事乃违,咫尺不得据。
月落空归来,寒猿挂深树。
物生宇宙间,巨细统有宗。
鳞虫三百余,厥长称维龙。
滃雾弥六合,神渊閟千重。
维时赤鲤公,坐制纤鳞穷。
纤鳞何足言,什百来追踪。
亦有横江鳞,望洋丧其雄。
于于圉圉然,等辨殊卑崇。
一鳜掉头去,恝然若将终。
三公不易介,谁谓惠不恭。
鲁生陋汉仪,商皓婴秦锋。
行吾之所安,匪以惊愚庸。
又如秦汉后,俗学千载同。
卓哉无极论,上配禹孟功。
吾言聊自警,毋诮惟少通。