狭室下帘暖,小窗爱月幽。沈香黏大白,诙语跃平头。
花鸟谈吴事,山川叙蜀游。霜光犹可醉,道去即宜浮。
云鹤上罗衣,犀鞶映寿眉。年高喜身健,恩重觉行迟。
五岭中间数仞亭,海云山月总关情。三千稷下诸姜客,十万胸中小范兵。
谈笑巳看功业就,指麾能使鬼神惊。先忧后乐平生志,须仗忠贞答圣明。
天王出震纪新元,又值高皇建极年。诏使远从天上下,纶音遥向海东宣。
四方专对诗三百,两月经行路五千。好为天朝全大体,篇章珍重莫轻传。
闻道江家宅,椒兰春自荣。道人今好在,归马太迟生。
飞鸟山南路,浮云陇上城。相看各多病,捣药待君烹。
槎枒怪石乱撑空,岩脚无沙到石筒。
春水溶溶迟日丽,扁舟荡桨称朝东。
优优至道贵居宽,休把浮名着意看。
身在九宵牢着步,些儿下了上应难。
漠漠霏霏着柳条,轻寒争信杏花娇。
江南二月如烟细,谁正春愁在丽谯。
去年陌上歌离曲,今日君书远游蜀。帘外花开二月风,台前泪滴千行竹。琴心与妾肠,此夜断还续。想君白马悬雕弓,世间何处无春风。君心未肯镇如石,妾颜不久如花红。夜残高碧横长河,河上无梁空白波。西风未起悲龙梭,年年织素攒双蛾。江山迢递无休绝,泪眼看灯乍明灭。自从孤馆深锁窗,桂花几度圆还缺。鸦鸦向晓鸣森木,风过池塘响丛玉。白日萧条梦不成,桥南更问仙人卜。
筠(yún)竹千年老不死,长伴神娥盖江水。
蛮娘吟弄满寒空,九山静绿泪花红。
离鸾(luán)别凤烟梧中,巫云蜀雨遥相通。
幽愁秋气上青枫(fēng),凉夜波间吟古龙。
千年的斑竹林还是那么青翠,长伴着神娥,覆盖着青碧的流水。
田家少女的歌声正在秋野飘荡,山陵的竹叶上却染着点点红泪。
遥远的苍梧弥漫着凄凄别情,巫山蜀山的云雨只能在梦中相通。
幽怨的秋思吹上青苍的枫树林,凉夜的波间古龙在悲凄地长吟。
湘妃:舜的两个妃子,死后成为湘神,称为湘夫人。筠竹:斑竹。神娥:即湘妃,一作“秦娥”。
蛮娘:湘中村女。九山:九嶷山,又名苍梧山。
离鸾别凤:指舜葬于苍梧,二妃死于湘水中,并未合葬。烟梧:烟波浩渺的苍梧山。巫云蜀雨:借用楚襄王与巫山神女幽会比喻舜与二妃相往来。
青枫:一作“清峰”。吟古龙:即古龙吟。指松树形状如龙,被风吹,发出的声响。