故人多在位,责我屡无书。安世贤何有,嵇康懒不如。
帝城千里隔,石洞十年居。南陌秋鄗夜,联镳忆旧衢。
秣陵犹忆豪华地。醉春风、花明媚。碧城彩绚楼台,紫陌香生罗绮。
夹十里秦淮笙歌市。酒帘高曳红摇翠。油壁小轻车,间雕鞍金辔。
同游放浪多才子。诧酣歌、如高李。傲时江海狂心,怀古虹霓雄气。
归卧云庐霜满鬓,十年间、多少愁思。春梦绕天涯,度烟波千里。
广水遥堤利物功,因思太守惠无穷。自从版筑兴农隙,
长与耕耘致岁丰。涨接星津流荡漾,宽浮云岫动虚空。
想当战国开时有,范蠡扁舟祗此中。
武陵源在朗江东,流水飞花仙洞中。
莫问阮郎千古事,绿杨深处翠霞空。
坐听宫城传晚漏,起看衰叶下寒枝。空庭绿草结离念,
细雨黄花赠所思。蟋蟀已惊良节度,茱萸偏忆故人期。
相逢莫厌尊前醉,春去秋来自不知。
迢递。移得根枝自天际。烂熳新红如醉。云艳摇芳砌。
开落长春得意。朵朵还扶日。风露不禁沽滴。苔径空怜惜。
翠凤分翎耸耸,紫丝刷羽层层。势逞风摇浑欲斗,雨急听疑鸣。
朱顶慢教鹤并,丹砂未许蜂争。啼霜不报人间晓,何意拟苍蝇。
我忆当途令,官閒不早归。王戎号共死,阿对走相违。
兵火有时息,仙凫何处飞。愁云兼楚树,江上晚依依。
浮萍寄清水,随风东西流。
结发辞严亲,来为君子仇。
恪(kè)勤在朝夕,无端获罪尤。
在昔蒙恩惠,和乐如瑟(sè)琴。
何意今摧颓(tuí),旷若商与参。
茱(zhū)萸(yú)自有芳,不若桂与兰。
新人虽可爱,无若故所欢。
行云有返期,君恩傥(tǎng)中还。
慊(qiè)慊仰天叹,愁心将何愬(sù)。
日月不恒处,人生忽若寓。
悲风来入怀,泪下如垂露。
发箧(qiè)造裳衣,裁缝纨与素。
浮萍依附在清水上,随着风儿四处漂流。
成年束发辞别父母,成为了夫君的伴侣。
从早到晚恭敬勤恳,遭受罪怨毫无缘故。
从前蒙受您的恩惠,如奏琴瑟欢乐和穆。
为何现在岁月蹉跎,远隔如商与参两宿。
茱萸自有它的香气,却不如肉桂和兰芷。
新人即使令人怜爱,不如过去所爱的人。
流云有返回之时,您的爱也许回转中途。
悲伤地仰天叹息,忧心将到哪里去倾诉?
日月不会永在天上,人生短暂如同寄宿。
悲伤的风吹入帷帐,泪水跌落像滴露珠。
打开箱子制作衣裳,裁剪缝纫洁白绢布。
浮萍:一种水生植物,比喻无依无靠,随波漂流的女子。
结发:汉族婚姻习俗。一种象征夫妻结合的仪式。当夫妻成婚时,各取头上一根头发,合而作一结。仇:伴侣。
恪勤:恭敬勤劳。无端:一作“中年”。
瑟琴:出自《诗经》,“妻子好合,如鼓琴瑟。”
摧颓:蹉跎。
茱萸:茱萸,又名“越椒”、“艾子”,是一种常绿带香的植物,具备杀虫消毒、逐寒祛风的功能。佩茱萸,中国岁时风俗之一。桂:应为樟科肉桂,非桂花。兰为何种植物,今尚有争议。
可爱:一作“成列”。
傥:或者。
慊慊:心不满足貌;不自满貌。愬:同“诉”。
不:一作“无”。所:一作“人”。寓:一作“遇”。
怀:一作“帷”。
发:打开。一作“散”。