魂梦天南垂,宿昔万里道。池台花气深,到处生春草。
提胡卢,既不挂于寂静之邱墟,又不浮之汗漫之江湖。
又不持之骑龙雨八区,胡为唤人挈之登酒垆。桀纣以烟莽其都,李杜以风沙厥躯。
前人醉倒后人扶,万世一醉何年苏。矧今斗米抵斗珠,方坊刊章禁私壶。
杖头有金何处沽,何况杖头金又无。我瓦盆,三年枯,借姑胡卢复我姑,请姑提取湘江水,去饮三闾楚大夫。
朝亦不如意,暮亦不如意。今日只如此,来日复何异。
一欢强欲谋,百忧已先至。乃至尘网苦,动辄心万计。
高轩与华冕,傥来亦如寄。规规必欲求,愈劳终不遂。
善哉荣
山中宰相任游嬉,兵困襄樊已失机。半壁笙歌荒蟀闹,华堂镫火暮萤飞。
藏春有坞书空积,输币无灵计总非。凄绝木棉庵里月,幽魂千里未能归。
春山扫翠春云浓,曲尘待飏催花风。明湖淰淰舒卵色,时节恰在中和中。
西园置酒值清暇,联辉花萼停红。高襟各自屏轩盖,接席特许陪章逢。
山房奥旷身未到,洞壑䆗窱莎丰茸。架标签轴杂缃缥,案登卣献兼瓷铜。
须臾张镫奏新乐,乐句乃本香山翁。金钗钿合致缱绻,山海碧落追鸿濛。
可信古诗皆入曲,《关雎》、《殷武》谐徵宫。人言是日佛出世,八关盛会喧儿童。
流传小说谁复订,当歌且对氍毹红。泛杯醲醁色潋滟,挂栏初魄光朦胧。
礼宽意优衔感重,辰良景美言欢同。曲终上马各归舍,明发听漏趋铜龙。
童童山上松,条条风中柳。四时一以化,贞脆随所守。
人生天地间,苦无金石寿。阴阳不停驭,霜露变林薮。
小人羡荣利,志士耻升斗。余生三十年,碌碌犹奔走。
探海斩妖蛟,利剑不在手。侧身视风尘,哀歌对樽酒。
明月写素心,孤云结良友。曾许稷契俦,羞居管晏后。
进未奋功名,退非耕畎亩。一身半浮沉,百年任休咎。
今古浩无涯,悠悠叹白首。
侧立斜飞入画图,红襟翠袖炯清矑。轻身幸未归黄祖,恨事无殊堕绿珠。
默诵金经先解脱,梦回秦陇恐模糊。哀鸣尚有琼轩侣,明月帘栊影自孤。
楚人有鬻盾与矛者,誉之曰:“ 吾盾之坚 , 物莫能陷也 。”又誉其矛曰:“ 吾矛之利 , 于物无不陷也 。”或曰:“以子之矛,陷子之盾,何如 ?” 其人弗能应也 。夫不可陷之盾与无不陷之矛,不可同世而立。
楚人有鬻盾与矛者,誉之曰:“吾盾之坚,物莫能陷也。”又誉其矛曰:“吾矛之利,于物无不陷也。”或曰:“以子之矛,陷子之盾,何如?”其人弗能应也。有一个楚国人,既卖盾又卖矛。他夸耀自己的盾,说:“我的盾坚固无比,没有什么东西能够穿透它。”又夸耀自己的矛,说:“我的矛锋利极了,任何坚固的东西都穿得透。”有人问他:“如果用您的矛刺您的盾,结果会怎么样呢?”那人张口结舌,一句话也回答不上来。什么都不能刺穿的盾与什么都能刺穿的矛,不可能同时存在于这个世界上。
楚人有鬻(yù)盾与矛者,誉之曰:“吾盾之坚,物莫能陷也。”又誉其矛曰:“吾矛之利,于物无不陷也。”或曰:“以子之矛,陷子之盾,何如?”其人弗能应也。矛:古代用来刺杀敌人的长柄兵器,矛的基本形制有狭叶、阔叶、长叶、叶刃带系和凹口骹式等。盾:盾牌,古代作战时遮挡刀剑用。誉:赞誉,夸耀。曰:说,讲。吾:我。陷:穿透、刺穿的意思。或:有人。以:使用;用。子:您,对人的尊称。何如:怎么样。应:回答。利:锋利,锐利。其:助词。这里指那个卖矛和盾的人。弗能:不能。之:的。鬻:卖。者:...的人。莫:没有什。夫“用在首句,引起议论。
晋平公与群臣饮,饮酣(hān),乃喟然叹曰:“莫乐为人君!惟其言而莫之违。”师旷侍坐于前,援琴撞之。公被衽而避,琴坏于壁。公曰:“太师谁撞?”师旷曰:“今者有小人言于侧者,故撞之。”公曰:“寡人也。”师旷曰:“哑!是非君人者之言也。”左右请除之。公曰:“释之,以为寡人戒。”
晋平公和臣子们在一起喝酒。酒喝的正高兴时,他就得意地说:“没有谁比做国君更快乐的了!只有他的话没有谁敢违背!”师旷正在旁边陪坐,听了这话,便拿起琴朝他撞去。晋平公连忙收起衣襟躲让。琴在墙壁上撞坏了。晋平公说:“乐师,您撞谁呀?”师旷故意答道:“刚才有个小人在胡说八道,因此我气得要撞他。”晋平公说:“说话的是我呀。”师旷说:“哎!这不是为人君主的人应说的话啊!”左右臣子认为师旷犯上,都要求惩办他。晋平公说:“放了他吧,我要把这件事(或“师旷讲的话”)当作一个警告。”
莫乐为人君:没有比做人君再快乐的了。莫之违:没有人敢违背他。师旷:名旷,字子野,是春秋后期晋国宫廷中的盲乐师。师旷侍坐于前:师旷陪坐在前面。援:执持,拿。。衽:衣襟、长袍。太师:师旷。谁撞,即撞谁。言于侧:于侧言。哑:表示不以为然的惊叹声。除:清除,去掉。除之:除掉他。故:所以。被:通“披”,披着。师旷:盲人乐师。是非君人者:这不是国君。谁撞:撞谁。释:放。酣:(喝得)正高兴的时候。喟然::叹息的样子。