戚里园亭傍水开,主人延客夕阳催。城边踏草寻幽径,石上流泉浸碧苔。
几亩但愁芳树歇,一春常听好莺来。颇闻绝胜兰亭日,亦忝兹游与上才。
日夕散车骑,揽辔每委迟。署松纷翠霭,宫柳何菀斯。
入门纤月上,宿鸟满庭枝。微风振遗凛,暮色正凄其。
客心易为感,万念咸在兹。岂无芳草色,祗足搅归思。
日暮亲朋远,音书寄不将。年光随水逝,秋色逐城荒。
短褐风尘满,扁舟道路长。倚楼兼览镜,无兴慰凄凉。
天地同逆旅,春秋比流波。昨昔乐苦少,今兹忧复多。
美人而离居,其如良夜何。良夜殊未央,怅言临中堂。
丛兰泫零露,初月扬清光。我有枯桐琴,爰以托远心。
哀弦徒激烈,愁绝无知音。太行岂不高,黄河岂不深。
梦魂终不隔,万里还相寻。
今夜关山月,何人不苦情。秪宜明汉国,岂忿照边营。
云阵迷兵阵,风声乱鼓声。长安光满处,闺思更难平。
流响迷湘浦,馀哀隔陇云。角残灯外听,钟定枕边闻。
楚客秋更悲,皇皇无声地。时无无事人,我命与身异。良时如飞鸟,回掌成故事。蹉跎秋定还,凝冽坚冰至。人生不期老,华发谁能避。感此惜壮年,壮年少为贵。我生虽努力,荣途难自致。徒为击角歌,且惭雕剑字。吾师罕言命,感激潜伤思。
南国春早煖,渚蒲正月生。东风吹雁心,上下和乐声。
绕水半空去,拂云偕相迎。如防失群怨,预有侵夜惊。
渺邈天外影,支离塞中莺。自顾摧颓羽,偏感南北情。
乍甘烟雾劳,不顾龙沙荣。虽乐未归意,终不能自鸣。
喜去春月满,归来秋风清。啼馀碧窗梦,望断阴山行。
不及瑶
南国春早暖,渚蒲正月生。东风吹雁心,上下和乐声。
不及瑶wG燕,寄身金宫楹。
一雁过连营,繁霜覆古城。胡笳在何处,半夜起边声。