云作雨,不成归。箭离弦,无还期。昨日犬,前日狮。一番花,一番泥。
花有色,槛周之。人有容,镜照之。镜方新,容已非。槛未敝,花先飞。
短可续,用何物。一曲歌,三杯醁。我欲长生天下人,拔刀斩断金乌足。
酌君易州之清酝,被君吴阊之纤缟。男儿二十无所成,腰肢一半没青草。
趁轻健,买騕褧,哭声多,笑声少。黄金荡尽君莫嗔,古来饿杀几贤人。
可委者命,可凭者天,
人无率尔,事不偶然。
风林无静柯,风池无静波。
林池既不静,禽鱼尝如何。
昔禹别九州,导洛自熊耳。
熊耳自有两,未審孰为是。
东者近成周,西者隔丹水。
书传称上洛,斯言得之矣。
城西草堂日无事,广文先生骑马至。先生雅性嗜林壑,为爱吾庐有幽意。
长溪风起寒日冥,晚云含白冬树青。山城沽酒不易得,为尔且系双银瓶。
先生好吟近颇酷,手书佳句已盈轴。灯前朗咏三十篇,一一徽音中金玉。
顾予疏陋非良俦,感君过野常优游。城中岂无万户侯,金盘玉馔不少留。
从来富贵安足慕,水上浮沤草头露。君不见贾生自负洛阳才,南迁且作长沙傅。
自有三山镇京口,形势跨绝东南山。江吞海吐互变见,参天峙地何巑岏。
凭风倒影万楼阁,动摇缥缈虚无间。色开岛上金银阙,气接天中龙虎关。
我从唐翁画图见,大夫指点三山宴。仙人骖鸾倏来往,烟鬟雾佩流云霰。
江桃千春一放花,海桑亘古终难变。开图为雁长生词,却讶丹青山水奇。
白浪闪灼金芙蓉,青天静拭青琉璃。蓬莱下用六鳌载,缑岭遥将双凤骑。
地灵生人本非偶,祷尼降岳理亦有。大夫家住三山口,綵衣归来奉翁母,愿言寿比三山久。
冉冉秋序,肃肃霜露。蓄我旨酒,召我亲故。鸟欢同林,水欢同源。
矧我同乡,胡能弗敦。耀灵西藏,明灯在室。更长夜良,可以继日。
园有艺菊,庭有树兰。秋芳是悦,春荣曷观。高陵可升,海水可测。
出门异路,安知南北。生年几何,去者日多。子不我乐,听我短歌。
天街并马过,零雨碧氛氲。王子真乘兴,刘郎雅好文。
烛筵挥玉轸,风户袅垆薰。忽忆横箫客,遥遥隔彩云。
闻说丹河地,孤城海上开。卤烟出市井,潮影动楼台。
汉使传宣过,夷官入贡来。皇华歌送客,应阅出群才。