壁上陋室铭,门我剪茅亭。
小市鱼虾散寂寂,大江风浪来冥冥。
郭翁虽老犹貌泽,腹贮今古心和平。
只应独将笏拄颊,清坐都不挂毫发。
何必随逐栏头奴,日招税钱三万亿。
前灵运,后延年,桑麻旧国常苑然。
城颓路阙总令好,不知於人安稳否。
中秋添月色,携酒上金台。世事无穷尽,江山入句来。
细雨迟春色,閒云接晓天。清时依薄宦,秀句近华笺。
地冷梅枝少,川明竹影圆。翻思年少日,折柳系渔船。
前朝晴暖昨朝寒,细雨催花声不閒。处处闭门扫蚕蚁,家家垂柳隐绵蛮。
东湾泛艇看人渡,北埭扶筇向晚还。惟有群山怕陈迹,轻烟冉冉薄螺鬟。
风暖轻拖练,天寒皱作靴。江湖只如此,今古几消磨。
暑气蒸人病未苏,时吹凉雨满庭除。秋来不待梧桐报,妆点前山景色疏。
竹奴角簟颇相宜,正是书斋寂静时。白鸟忽穿林影去,自携纨扇细题诗。
野鸟春布谷,阶虫秋络丝。
呶呶空过耳,终不救寒饥。
幽寻兰若已多欢,更踏崇山望远山。高阁路馀心未惬,秀岩目尽兴初还。
陇云凝素晴犹阔,篱菊分金暖尚悭。飞盖不须容易去,且偷閒暇笑谈间。
芦叶萧萧江上秋,鲥鱼清酒解消忧。
云才散后月当浦,潮欲来时风满楼。
好景未应输白鹭,飞尘终不到扁舟。
晚来天卷苍霞尽,万顷玻璃烂不收。