雪意苏寒瘴,云阴失夕阳。微官远兄弟,愁鬓入风霜。
故国梅花梦,新年竹叶觞。不眠应守岁,灯影隔邻墙。
乱来身世任浮沉,宴豆南州几盍簪。
十顷菰蒲秋向晚,一池烟雨夜来深。
诗成颇复蒙嘉赏,酒熟时须共满斟。
唤取陆郎攜绿绮,小凉同听越江吟。
寒烟细柳暗前津,客路清明倍怆神。故国云天双去鸟,满船风雨远行人。
流横通济山桥晚,关入岑阳陂水春。黄叶林头有归梦,沧江回首一沾巾。
晓日空林生紫烟,微风新长半池莲。人疑秦谷时通棹,俗近豳风只受田。
开径逐门回石磴,傍厨凿井动山泉。白云一卧青山晚,梦落桑皋向远天。
柳外莺声度翠微,轻裁白苧试新衣。深山岁月凭开落,浮世犁蓑无是非。
江色净涵林气薄,雨光留湿石苔肥。青藜何处归来晚,满地月明乌鹊飞。
疏篁箨落时惊犬,腐草光生欲化萤。断雨冥冥过垄去,乱流脉脉向田分。
空斋有梦来蝴蝶,荒径无人下鹿群。长愿桑麻输早税,未应畎亩便忘君。
累物扰灵府,澹然无所为。家贫自鲜营,万事俱不知。
日禄馀一斗,粗给菜与麋。秫田亦易耕,有酒供四时。
门多儒雅客,暇则斟酌之。相对靡俗言,共谈止诗书。
遐情或深契,欢笑同解颐。孰谓千古远,其人如在玆。
于心有至乐,天地亦可遗。未知轩裳贵,讵识势位卑。
彼美要路仕,贤劳耀轻肥。穷通各有适,宁论是与非。
未老先衰负疾忧,敢贪荣禄尚为州。
已惭骚客能招隐,更愧疲民欲借留。
斤斧且厅存夜气,江湖那得献辰猷。
新诗满把珠玑重,归艇全胜载石舟。
画角城头绕怨音,秋风握手别杯深。
三年故国相从地,万里青云欲别心。
醉罢林霜催菊花,梦回江月转棠阴。
预愁晓色离亭外,衰草撩人思不禁。
夜半渐惊风作恶,朝来賸喜月为良。
知梅有意商量雪,问菊何谋淮备霜。
和靖未吟先得趣,渊明欲断己无肠。
物情荣悴胡关我,独酌悠然寓醉乡。