洛阳轻薄子,长安游侠儿。宜城溢渠碗,中山浮羽卮。
亭亭山上柏,悠悠远行客。行客行路遥,故乡日迢迢。
迢迢不可见,长望涕如霰。如霰独留连,长路邈绵绵。
胡马爱北风,越燕见日喜。蕴此望乡情,沈忧不能止。
有朋西南来,投我用木李。并有一札书,行止风云起。
扣封披书札,书札竟何有。前言节所爱,后言别离久。
冲皇受贺朝明堂,国有元老平南疆。钟山九隧迅雷捷,扫穴万马真龙骧。
五年荆襄画地势,一旦扬越通天光。遂连长围举京观,转策飞将穷飘飏。
假息周星不更贷,长鲸短狐从灭亡。景风协律开庆典,亚相金印题紫囊。
介弟虬服最辉映,次列圭璧铭钟㡛。采薇采薇咏未已,汰遣部曲耕资湘。
别留艨艟置十镇,率然首尾江防峻。侍郎威略湖海知,霆军转战兵无顿。
七闽督师匡复才,西征夙将宏农俊。寻常蹑履牙帐閒,开府连圻对昌运。
肥淮壮士起中原,一旅平吴竹当刃。文致太平武定乱,王民执虏同虎奋。
北塘要盟我所衔,八城白帽犹犯顺。
河流宿层冰,山有太古雪。翩翩有客来,老面黑于铁。
盘盘胸臆间,犹挂太华月。不肯下贵势,便欲叫双阙。
朔寒衣裳单,路远马䠥
东风吹花堕锦筵,绿杨半軃青楼烟。
主人自为鸲鹆舞,小妓更奏鸳鸯弦。
当杯入手君不醉,落日已在西山巅。
短歌一拍心茫然。
请看明镜高台上,何须白发悲芳年。
江上春来风雨恶,大浪小浪江中作。
一苇之航何足云,荡漾中流几飘泊。
人鲊瓮,鬼门关,下隔深渊咫尺间。
饥蛟食人骨如山,公无渡河当早还。
弹却眼中泪,自唱白头吟。
借君向时耳,明妾今朝心。
身苦尚可忍,心苦不可禁。
妾心似妾镜,对景长相寻。
君心似君琴,转手成别音。
失身妾命薄,轻身妾恨深。
再唱白头吟,击碎青玉簪。
纷纷落花飘,美人在何许?相思杳如梦,寂莫春已暮。
一别久不见,一往久不还。相望虽咫尺,如隔千万山。
公无渡河,河水汤汤,连山嵯峨。电雨晦冥,龙伯来过。
吞舟锯齿,其族孔多。公无凫跃之技,出没涛波。又无宝璧与马,歆神之和。
往则沉溺,当奈公何。善游固有数,请公无渡河。
京洛多妖艳,馀香爱物华。俱临邓渠水,共采邺园花。
时摇五明扇,聊驻七香车。情疏看笑浅,娇深眄欲斜。
微津染长黛,新溜湿轻纱。莫言人未解,随君独问家。