门萝登峻岭,级石上荒祠。雪阻南迁路,云停北望时。
文衰真有作,道丧已前知。千载经行地,高山空尔思。
旧日追游地,新年此度过。庭春归雪筱,洞古发烟萝。
迟日登临倦,名园感慨多。风花骑马去,须放酒颜酡。
暮雨寒云黯复开,山斋独坐思叹裁。水生门外沙鸥至,月落灯前江雁来。
西海交游总霄汉,十年踪迹但尘埃。长安不见空回首,岁晚愁登万里台。
鹄立朱衣正殿东,炉烟飘动讲帷风。百年礼乐逢昌运,乙夜勤劳仰圣躬。
毫末岂能裨海岳,精诚直欲感苍穹。邠风无逸前王训,稽首钧天意万重。
病学安心未有方,清斋聊欲寄僧廊。檐花细雨思公甚,尘海西风为底忙。
薝卜定应谁共嗅,醍醐遥羡独先尝。石翁妙语清人骨,吟断东轩一缕香。
负郭园池带宅田,老晴天气太平年。穫来黍稻丛高廪,散出牛羊满近川。
饙启甑山腾雾霭,蚁香醅瓮起沦涟。斜阳一枕西窗梦,纵有丹青不与传。
香阁惜春归。妆楼宜曙晖。池纹含细簟,花气透重帏。
林鸟千回啭,园桃一半飞。韶光处处好,结伴采芳菲。
忆弟心如岁,忧时发欲星。衣裳带月入,涕泪及秋零。
小邑歌鸿雁,高原起鹡鸰。忽闻颂声作,频使客愁醒。
袅袅青梧枝,结根缘高冈。兰生丛薄中,馨香随风扬。
惟昔与吾子,嬉游翰墨场。早朝趋建礼,晚沐出长杨。
饮我以醇酒,示我以周行。佳言比弦韦,佩之充明珰。
今晨念远别,揽衣起徬皇。车徒将入洛,文赋已游梁。
征马思长路,栖凫怨孤颃。念当从子逝,翮短不能翔。
南陆鹜修轸,良会安可常。改途陟嵩少,为我吸玉浆。
倘逢三花树,采采莫相忘。
门有万里客,不剑亦不琴。手持漶灭刺,欲语泪先淫。
家本东鲁儒,豪举世难任。游戏孟诸野,射猎峄山岑。
徒手殪猛虎,仰面接飞禽。十五学孙吴,出身为羽林。
曾随汉车骑,逐虏塞垣阴。勇略颇自许,意气人所钦。
一朝时事改,避难五溪深。是时戈船将,十万靖南侵。
攘臂千夫长,捐躯百战临。论功无分寸,谗害复相寻。
廿载事戎行,家远绝信音。笑谈皆按剑,勋业遂泥沉。
丈夫赴国难,肯负平生心。桑榆幸未晚,壮图希自今。
暂辍南征曲,为君东武吟。