月华似璧星如佩,流影澄明玉堂内。邯郸九枝朝始成,金卮玉碗共君倾。
孤忠不屈赴湘流,甘与干逢地下游。若共蛟龙争口食,何如附会楚王休。
晨策入石湖,落景憩上方。上方连巘崿,叠嶂通河梁。
窈窕入深谷,崎嵚陟崇冈。秋深气萧瑟,云薄天苍凉。
万木振长风,群卉彫严霜。遐观谐夙心,周览穷八荒。
径仄步逶迤,崖倾身低昂。缘葛采石华,扪萝拾兰芳。
矫首睇飞鸿,俯视空微茫。皇皇殿阁森,霏霏蔼雾黄。
望望皓首白,耿耿银河光。坐久凉飔集,泫露沾衣裳。
佳会合章缝,友朋亦孔良。绿醑何淋漓,各举浮白觞。
自怜肮脏骨,零落同高阳。邂逅山公醉,容我祢衡狂。
山水能娱人,为乐殊未央。夜静心益閒,天籁杂鸣螀。
安得孙登徒,长啸和鸾皇。何如王子晋,缑山吹笙簧。
怀哉鸱夷子,功成谢岩廊。眷言仰前脩,千载永相望。
几年不到层楼上,此日重修喜落成。细雨城中车马迹,夕阳江上棹歌声。
晴川芳草诗应好,玉笛梅花兴独清。一目乾坤万馀里,开筵宁厌酒重行。
细雨江城秋澹泊,一樽何处堪携鹤。选胜重来近十年,虚楼视昔还恢廓。
两山矗立谁疏凿,万壑惊趋犹脉络。壮势平吞白帝城,寒光远带湘妃阁。
雕甍绣闼俯苍峰,水波摇泄芙蓉宫。几家弦管廛居密,千里舟航贡道通。
铁笛声孤时对月,蒲帆影乱晚随风。迎门花鼓来仙客,入画青蓑羡钓翁。
把袂同游皆国彦,锦席高张叨我半。凭栏触景各抽毫,摛词谁复过王翰。
楣间高扁少师章,海若天吴骇吾见。中丞更续郢中歌,玉斝琼杯照人面。
况说绥怀动隐忧,民情吏治精而练。二公声望将无同,屹屹斯楼并霄汉。
未履江城二十年,崔巍曾历几风烟。不须再问云兼鹤,且看重来吏是仙。
川岳静浮杯影外,楼台新自凯歌前。遥知胜会思灵枣,又见成瓜一度圆。
妙迹重光系远思,喜传飞羽督新诗。由来芳草酣春日,不是青莲阁笔时。
对饮谩疑仙去杳,朗吟谁信鹤归迟。频年结搆多神斧,铁笛鸣风未可知。
蜾臝祝类我,慈乌知反哺。
伊人矧最灵,而不以斯故。
养雏数羽毛,初志亦辛苦。
怀哉肯堂念,寥寥几千古。
君其若而人,凄怆践霜露。
钦闻先君子,清折守儒素。
何以遗后人,多文以为富。
潭潭诗书府,鱼鱼礼法度。
王槐信厚成,窦桂阴德著。
雪玉尘不缁,锺美见垂裕。
勤修不自閟,刻词流肺腑。
应无忝厥绍,锡类及咐伍。
卑飞未仰报,有泪滂如雨。
山高不碍天,水流必东注。
愿言坚此心,宜诣圣贤处。
他石或可攻,庸效南陔赋。
田野萧条处处同,断蓬枯草逐秋风。愁闻富屋仓庚罄,忍见贫家杼轴空。
啜泣暵乾嗟莫及,熟筹拯救计安从。逢人便说闾阎苦,惆怅长吟大小东。
来往悲欢万里心,多从此路计浮沉。
皆缘不得空门要,舜葬苍梧直到今。