墙外雨肥梅子,阶前水绕荷花。阴阴庭户熏风满,水纹簟、怯菱芽。
春尽难凭燕语,日长惟有蜂衙。沈香火冷珠帘暮,个人在、碧窗纱。
西风峭急愁云结,镇日闭门春事劣。几回伫旭射窗纱,褰帘又诧红梅折。
年年二月乱花香,今年尚堕前年雪。柴扉萧索客来稀,剧谭谁伴玲珑舌。
步兵习懒爱沉酣,文园耽句成消渴。常闻外靖难内宁,随身小病何须绝。
忽然长啸盼吴钩,离奇病骨非雄桀。平生壮志勒燕然,会须踏碎千山月。
丈人刘览古人齐,间通弘景岐黄说。奚奴松下晒书回,连云剪药清泉冽。
石铛曾否煮金樱,相诒乞在蒲觞节。
虚闻将帅拥彤戈,勇锐谁如马伏波。几处烽烟连夜急,四郊风雨向秋多。
最怜绝汉歌《黄鹄》,却怪长安餍紫驼。俯仰乾坤增感慨,悠悠身世定如何。
似闻疏雨打篷声,枕上悠扬梦半醒。
明日觉来浑不记,隔船相语过前汀。
路公溪上鹤发翁,眼光照日颜如意。
厖眉垂鬓有仙骨,骈集五福天所钟。
螭头暂辍三长手,杖节扶舆入闽峤。
弧南一夜晶辉浮,海隅草木俱荣耀。
朱金拜后古所稀,绣绂全胜衣彩衣。
玉觞荐寿须珍奇,更待蟠桃结子时。
忆时送公公索诗,欲从公醉亦狂辞。今叨东镇恩方厚,更过邻城喜可知。
已分尊前非敌量,独怜湖上失春期。江南地煖霜无力,橘绿莼丹蟹自肥。
独展罗衾无梦成,宝香熏彻转愁生。
痴心不愿郎思妾,只愿郎今厌客情。
归人欲归还惜别,风霜满眼马蹄疾。断猿寒雁警秋空,野火疏星乱村夕。
我归君送六十里,瞻望弗及仍相失。旅舍无酒溪萧瑟,风动残镫半明灭。
耳边有人话畴昔,细听方知虫唧唧。南辕北辕两归辙,人心非隔山水隔。
但使两心无阡陌,别久欲知情更结。一聚一散何足说,君更来时看题壁。
风翻雷吼动乾坤,赤鲤腾波势独尊。无数閒鳞齐上下,欲随春浪过龙门。
君不见会稽太守第五伦,罢官潜去逃吏民。
不知当时何所畏,乘船夜渡曹娥津。
只缘惠爱入人髓,攀车叩马千万群。
使君若不行诡道,爱河浩渺能抽身。
旧闻吴兴解郡绶,归路南指朝天京。
尔来史项后先去,云何却出东城堙。
横山伺候不知数,携壶挈榼相邀迎。
使君自揣非寿我,西子不洁将污人。
水军二百耀南路,三更一舸临湖门。
会稽吴兴迹相似,谁知爱恶殊其情。
畏匡戒薛圣贤有,岂比汝曹祗自焚。
嗟哉后人说监此,慎忽继踵成三人。