窣堵波成傍佛寮,钟鱼香火伴昏朝。不知一盏花前酒,谁向刘伶墓上浇?
长乐七闽会,山川富登临。重城十万家,间以烟树林。
何许肆遐瞩,城西最高岑。主人厌直归,与世相浮沈。
三宿得胜地,八还见初心。明窗一蒲团,宴坐依横参。
面面来远色,层层列清阴。闲翻贝叶书,静听频迦音。
万法照了处,人居两幽深。嗟予晚闻道,况迫桑榆侵。
如何结保社,去脱头上簪。从公刮眼膜,傥借篦千金。
霜前柿叶一林红,树里溪流极望空。
此景凭谁拟何处,金阊亭下暮烟中。
真成隆德变,时事已焉哉。大算纵横失,中兴翅翼摧。
自天生有血,出世战成灰。二士殉皆去,孤忠兀不回。
和戎羞五利,骂贼愤三灾。莽莽冲星剑,萧萧筑将台。
秦庭七日哭,宋玉九秋哀。只为麒麟绝,何年绘画来。
已讶饥虫似雪霜,俄回寒露作春阳。道人戏舞庭柯笑,疾病真成却老方。
誉树从来誉绿阴,婆娑也复见阴森。如闻老树为人语,赖是虫来不食心。
一番摇落一番愁,转眼须遭两度秋。不见南山霜雪干,火雷烧后似青虬。
美人隔千里,四德齐凤凰。声韵谐律吕,文绮动辉光。
梧叶飘金井,游子之何方。十书不一到,情如针刺伤。
烛烛明月光,照我西南隅。白露变严霜,岁序忽以除。
揽衣起踯躅,所思万里馀。梦见匪无欢,觉后空踌蹰。
离忧勿复道,涕下沾裳裾。
可种梅花便可居,此身安处即吾庐。
胸中丘壑无今古,笔底烟霞自卷舒。
着脚且坚君子操,知心自有圣人书。
吾侪幸是苕川客,只好溪头学钓鱼。